Η Νησιωτοπούλα, του Κώστα Κρυστάλλη

Η ΝΗΣΙΩΤΟΠΟΥΛΑτου Κώστα Κρυστάλλη  Νησιωτοπούλα κάθεται σε μαρμαρένιον πύργο,με κέντημα στα χέρια της, μ᾿ ἀγάπη στην καρδιά της.Φορές-φορές το κέντημα κεντοῦσε με τραγούδια,Φορές-φορές  πισώριχνε τα ξεπλεγα μαλλιά της. Κι ἀγνάντευε το πέλαγος π᾿ ἁπλώνετο μπροστά της,και γκαρδιακά ἀναστέναζε κ᾿ ἐχτύπαγε τα στήθια,γιατ᾿ ἀγριεμένο τὄβλεπε, μαῦρο, φουρτουνιασμένο·κι αὐτή εἶχε λόγο, στο γιαλό να κατεβεῖ το βράδυ,κι ἀπ᾿ το νησί τ᾿ ἀντικρυνό, που χάνεται στο κύμα,ὁ ἀγαπημένος της νἀρθεῖ, να ποῦν τον ἔρωτά τους.Ὁ ἥλιος ἐβασίλεψε· σκοτάδιασε, νυχτώνει.Το κέντημά της τ᾿ ὄμορφο ἀπαρατάει ἡ κόρη,και κατεβαίνει στο γιαλό και τον ἀκαρτεράει.Μαυρολογᾶνε τα βουνά, και σύγνεφα μεγάλασκεπάζουνε στον οὐρανό τ᾿ ἀστέρια πέρα ...